Has
Bashkia Has shtrihet në pjesën veriore të Shqipërisë, duke u kufizuar në veri me Bashkitë e Tropojës, Kosovën, Fushë Arrëzin dhe Kukësin. Qendra e bashkisë është qyteti i Krumës. Bashkia përfshin 4 njësi administrative (Golaj, Krumë, Fajzë, Gjinaj) dhe 29 fshatra. Qendra e kësaj bashkie është qyteti i Krumës, i shpallur qytet në vitin 1994. Bashkia është pjesë e qarkut Kukës. Pas ndërtimit të autostradës A1 (Rruga e Kombit), Hasi mori pak më shumë zhvillim. Hasi gjendet në shtegun turistik malor Theth-Valbonë-Kukës dhe turizmi rural apo malor mund të jetë një perspektivë e mirë ekonomike për zhvillimin e zonës . Bashkia Has shtrihet në një sipërfaqe prej 399.62 km2 me një densitet prej 53.16 banorë/km2 sipas të dhënave të Regjistrit Civil dhe 42.01 banorë/km2 sipas Censusit 2011 . Hasi është një zonë që mbijeton falë të ardhurave që vijnë nga emigrimi dhe bujqësia, megjithëse disponon burime të konsiderueshme minerare. Pasuritë nëntokësore të këtij rajoni kanë nisur të shfrytëzohen në vitet ’30 nga italianët. Deri në mesin e viteve ’90 ka funksionuar miniera dhe fabrika e pasurimit të bakrit në Golaj, 6 kilometra larg qytetit të Krumës si dhe disa miniera më të vogla, ku ishin të punësuar mbi 3000 punëtorë. Jo vetëm banorët, por edhe specialistët thonë se nëntoka ende nuk është prekur. Për mineralin e bakrit dallohen zonat: Nikoliq Golaj, Krumë dhe Zahrisht në rrethin e Hasit. Hasi është një zonë kufitare, ku një pjesë e banorëve kalojnë kufirin rregullisht për punësim apo për arsimim në zonën e Gjakovës në Kosovë, ku gjenden edhe lidhjet historike kulturore dhe ekonomike të krahinës. Relievi i zonës shtrihet nga rreth 300 metra mbi nivelin e detit deri në malet e larta të Gajrepit, Pashtrikut dhe Maja e Kunorës, të cilat gjenden në lartësitë 1400-1900 metra mbi nivelin e detit. Hasi gjendet gjithashtu në shtegun turistik malor Theth-Valbonë-Kukës dhe turizmi rural apo malor mund të jetë një perspektivë e mirë ekonomike për këtë zonë. Hasi njihet si krahinë etnografike me traditë të gjatë zejtare në produktet e leshit të punuara me shije si dhe për zanatçinj bukëpjekës. Toka bujqësore në dispozicion të banorëve të zonës u reduktua ndjeshëm pas ndërtimit të hidrocentralit të Fierzës, i cili përmbyti disa lugina dhe fshatra .